SEVGİ, ŞEFKAT, ŞEHVET ÜÇGENİNDE - AŞKIN ZOR İMTİHANI

Aşk, insanın ruhuna işleyen en derin duygulardan biridir. Ancak aşk sadece tek boyutlu bir his değildir; içinde sevgi, şefkat ve şehvet gibi üç güçlü unsur barındırır. Bu unsurlar, bir yandan aşkı beslerken, diğer yandan onun imtihanı haline gelebilir. Peki, aşk bu üç duygu arasında nasıl bir denge kurar? Aşk, ne zaman yücelir, ne zaman zedelenir?

Sevgi: Aşkın Temel Taşı

Sevgi, aşkın en saf ve temel halidir. Karşındaki insanı koşulsuz kabul etmek, onun varlığından huzur bulmak, hayatı onunla paylaşma arzusudur. Aşk, sevgi olmadan yalnızca yüzeysel bir heyecan olabilir. Sevgi, zamanla derinleşen, güvenle büyüyen bir bağdır. Ancak sadece sevgiyle aşkı sürdürmek her zaman yeterli olmaz; çünkü insan doğası daha fazlasını da arzular.

Şefkat: Yaraları Saran Güç

Şefkat, aşkı kalıcı kılan duygulardan biridir. Sevdiğin kişinin zayıflıklarını anlamak, hatalarını hoşgörüyle karşılamak ve ona merhametle yaklaşmaktır. Aşk, yalnızca güzel anları paylaşmak değil, zorlukları da birlikte göğüslemektir. Şefkat, aşkın sınav anlarında ortaya çıkar. Bir kriz anında gösterilen bir dokunuş, bir anlayış, aşkı yeniden inşa edebilir. Ama şefkat, sınırlarını kaybederse, aşka bağımlılık ya da fedakârlıkla zehirlenmiş bir ilişkiye dönüşebilir.

Şehvet: Ateşin Gücü

Şehvet, aşkın tutku boyutudur. Bedensel çekim, arzu ve tensel temas… Bunlar aşkı heyecanlı, canlı ve enerjik kılar. Ancak sadece şehvete dayanan bir aşk, hızlı başlar ve genellikle hızlı biter. Şehvetin yoğunluğu, aşkı yakabilir de yüceltebilir de. Onu dengeyle yaşamak gerekir. Şehvet, sevgi ve şefkatle bütünleştiğinde gerçek anlamda doyurucu olur.

İmtihan Nerede Başlar?

Aşkın imtihanı, bu üç duygunun dengesinde gizlidir. Sevgi fazla olursa şehvet sönük kalabilir; şehvet baskın olursa sevgi yüzeyde kalabilir. Şefkat abartılırsa bireyler kendini unutabilir. Gerçek aşk, bu üç duyguyu dengede tutmayı başarabilen ilişkilerde kök salar. Aksi halde aşk ya yıpranır, ya da bir yanı eksik kalır.

Dengede Bir Aşk Mümkün mü?

Evet, mümkün. Ancak bu, çaba ve bilinç gerektirir. Karşımızdaki insanı tanımak, duygularımızı anlamak ve sınırlarımızı bilmekle başlar her şey. Aşk; sevgiyle büyür, şefkatle güçlenir, şehvetle can bulur. Her biri eksik olduğunda, aşkın yapısı sarsılır. Ama hepsi bir arada ve dengede olduğunda, aşk gerçek anlamına ulaşır.

Sonuç :

Şefkat varsa cinsellik yoktur (Erkeklerin anne olan eşine karşı şehvet duygusunun yerini şefkat alması gibi)                                     Cinsellik yoksa Aşk yoktur. Sevgi tenden azade olabilir ama Aşk tensel’dir. Aşk tutkulu sevgi demek değildir. Aşk kendini bitirmek isteyen bir ruh halinin sahip olmak için sürekli karşıyı arzulamasıdır. Freud bu noktada haklıdır! Aşk libidodur “orgazm ile biter”

Ücretsiz Ön Görüşme