Franz Kafka’nın Aşktaki Başarısı

Aslında Aşktaki “Muhteşem Başarısızlığıdır”

Franz Kafka, 20. yüzyılın en derinlikli yazarlarından biri olarak, eserlerinde sıkça insanın yalnızlığını, yabancılaşmasını ve çaresizliğini işler. Ancak bu karanlık temalar yalnızca kurgu dünyasında değil, kendi aşk hayatında da belirgindir. Kafka’nın aşk hayatı, en az öyküleri kadar çarpıcı, sancılı ve sonuçsuzdur.

Felice Bauer ile Bitmeyen Mektuplar

Kafka’nın en bilinen aşkı Felice Bauer’dir. 1912 yılında tanıştıkları günden itibaren Kafka, Felice’e sayısız mektup yazar. Bu mektuplar derin bir tutkuyu, ama aynı zamanda korku ve içsel çatışmayı yansıtır. Kafka için evlilik bir tür “boğulma”dır. Mektuplarında Felice’i ne kadar çok sevdiğini belirtse de, onunla bir gelecek kurma düşüncesi Kafka’yı dehşete düşürür. İki kez nişanlanırlar, ama her ikisi de bozulur. Kafka’nın kararsızlığı, hem Felice’i hem de kendisini yıpratır.

Milena’ya Yazılan Aşkla Yanmak

Kafka’nın bir başka önemli aşkı Milena Jesenská’dır. Bu ilişki ise daha da umutsuzdur; çünkü Milena evlidir. Kafka’nın Milena’ya yazdığı mektuplar, edebi değeri yüksek metinler olarak kabul edilir. Ancak bu yazışmalar da fiziksel bir birlikteliğe evrilmez. Kafka, Milena’ya derin bir hayranlık ve tutku duyar, ama içindeki huzursuzluk ve sağlığının kötüye gidişi ilişkiyi imkânsız kılar.

Göklere uzanan serzenişine kulak verelim:

“Ahh Milena! Gelmeye kendin ihtiyaç duyuncaya kadar gelmeyeceksin! Biliyorum”

Aşkta Neden Başarısızdı?

Kafka’nın aşk hayatındaki başarısızlığının altında yatan sebepler karmaşıktır:

• Kendine Güvensizlik: Kafka, fiziksel görünüşünden, sağlığından ve ruh halinden memnun değildi. Sevilmeyi hak etmediğini düşünüyordu.

• Evlilik Korkusu: Ona göre evlilik, yazma özgürlüğünü ve iç dünyasını tehdit eden bir kurumdu.

• Derin Melankoli: Kafka, kendisiyle sürekli bir savaş halindeydi. Bu melankoli, karşısındaki kişilere ulaşmasını engelledi.

• Yazarlıkla Aşk Arasında Tereddüt: Yazmak, onun için bir varoluş biçimiydi. Aşk ise bu dünyayı tehdit eden bir dış unsur gibi görünüyordu.

Kafka, aşkı tutkuyla istedi; ama onun getirdiği sorumluluğa, gerçekliğe ve duygusal açıklığa hiçbir zaman tam olarak yaklaşamadı. Belki de Kafka’nın aşk hayatı, yazdığı eserlerin bir yansımasıydı: yoğun, içsel, sancılı ve kaçınılmaz olarak yalnız.

Sonuç:

Kafka, aşkın yanı başındaydı dokunmadı. Sevgililerinin herşeyi olabilecekken hiçbir şeyleri olmayı tercih etti. İçinde bulunduğu ruh hali “Kara Melankoliydi”

Ücretsiz Ön Görüşme